Vrijstelling van werk bij normering topinkomens

De Wet normering topinkomens (WNT) heeft tot doel inkomens en ontslagvergoedingen te maximeren van bestuurders en toezichthouders werkzaam bij de overheid of semipublieke sectoren, zoals de zorg, het onderwijs en ook de kunsten. Maar hoe zit het ook weer bij non-activiteit?

Op grond van de WNT mogen partijen geen hogere ontslagvergoeding afspreken dan
€ 75.000,-. En je kunt de WNT niet ‘omzeilen’ door als afscheidsvoorziening, vooruitlopend op de beëindiging van het dienstverband, een langere periode van doorbetaald verlof af te spreken. Dat loon telt namelijk mee als ontslagvergoeding.

De Beleidsregels WNT geven een uitzondering op deze regel. Loon tijdens non-activiteit telt toch níet mee als ontslagvergoeding als (1) de werkgever de non-activiteit éénzijdig heeft opgelegd, (2) de topfunctionaris daartegen heeft geprotesteerd en (3) de periode van non-activiteit niet langer duurt dan noodzakelijk om afspraken te maken over de beëindiging van het dienstverband.

Rechters geven vaker ruim toepassing aan deze uitzondering in de Beleidsregels. Overigens mogen rechters afwijken van de WNT, als daar een goede reden voor is. De leeftijd en precaire positie van de statutair bestuurder waren belangrijke argumenten om een contractuele opzegtermijn van 12 maanden niet mee te tellen als ontslagvergoeding, ondanks vrijstelling van werk, terwijl ook geen beëindigingsonderhandelingen werden gevoerd.

Ook kun je zelf oplossingen bedenken om een voorziening buiten de WNT te houden, zoals de afspraak dat de topfunctionaris gedurende een langere periode advieswerk doet met behoud van salaris, zodat van non-activiteit geen sprake is.

Voor een overzicht van de instellingen die onder de WNT vallen verwijs ik voor het gemak naar www.topinkomens.nl. Op die site staat ook beschreven wie volgens de WNT een ‘topfunctionaris’ is.

Toch geldt bij de WNT: er is nog veel onduidelijk, het blijft oppassen geblazen!

Vragen over de WNT? Neem dan contact op met Madeleine Stefels.