Vragen kost geen geld

Constateerde je eind 2020 dat jouw organisatie niet aan de subsidieverplichtingen heeft voldaan? Konden door de corona-beperkingen de gesubsidieerde activiteiten niet worden uitgevoerd? Mogelijk leidde dit zelfs tot een subsidieoverschot. Hoe dit overschot te behouden voor slechtere tijden?

Als de gesubsidieerde activiteiten niet geheel zijn uitgevoerd, volgt een lagere vaststelling van de subsidie en terugvordering van het betaalde voorschot. Dit zijn echter geen ‘normale tijden’. Daarom is het goed te weten dat de subsidieverstrekker een keuze heeft. De subsidieverstrekker is niet verplicht om de subsidie lager vast te stellen of terug te vorderen. De wet bepaalt uitdrukkelijk dat de subsidieverstrekker hiertoe “kan” overgaan. Vaak kent de subsidieregeling ook een hardheidsclausule om van de regels af te wijken in bijzondere gevallen. En als je andere activiteiten hebt uitgevoerd dan de verplichtingen uit de subsidiebeschikking, kan die beschikking worden gewijzigd.

Het subsidieoverschot dat mogelijk resteert, kan als reserve worden weggezet. Organisaties met een boekjaar kunnen volgens de wet een egalisatiereserve aanleggen. Met deze reserve mag de organisatie toekomstige verschillen tussen gemaakte kosten en ontvangen subsidie opvangen. De reserve werkt dus als buffer: tekorten uit het ene jaar kun je dekken met overschotten uit een eerder jaar. De subsidieverstrekker moet hiervoor toestemming geven. Vaak is dit al geregeld in de subsidieregeling. Veel subsidieregelingen kennen nog andere reserves, zoals een (vrij besteedbare) algemene reserve.

De subsidieverstrekker bepaalt de maximaal toegestane hoogte van de reserves. Dat verschilt enorm per regeling. De percentages schommelen tussen de 5% en 20%. Bekijk de toepasselijke regeling maar eens. En weet dat de subsidieverstrekker de keuze heeft – ook hier! – om van de regels af te wijken en je organisatie tegemoet te komen.

Voor al deze stappen geldt: je moet er wel om vragen.

Meer weten? Neem dan contact met mij op: Clemens Mesker.